Project Thor ve uzaydan düşen tungsten çubuklar…

1967’de imzalanan 107 ülkeli Dış feza Anlaşması, nükleer, biyolojik ya da kimyasal silahların Dünya’nın yörüngesine yerleştirilmesini ya da yörüngeden kullanılmasını yasaklıyor. Sadece bu antak kalma, Amerika Hava Kuvvetlerinin şimdiye kadarki en rahat silahını unutmuş şeklinde görülüyor: Kıtalararası bir balistik füzenin patlayıcı gücüyle bir şehri vurabilecek bir tungsten çubuk. Bu plana “Project Thor” adı veriliyor ve kinetik bombalama sistemi veya yörüngesel bobarduman olarak biliniyor.

Project Thor’un öncesi

Vietnam Savaşı esnasında Amerika, “Tembel Köpek” ismini verdiği bombaları kullandı. Bunlar, kanatlarla donatılmış, 2 inçten daha kısa, rahat sert çelik parçalardı. Bu “bombalar” patlayıcıya haiz değildi ve rahat bir halde Vietnam üstünde uçan yüzlerce uçaktan atılmışlardı.

Tembel Köpek mermileri (“kinetik bombardıman” olarak da adlandırılıyor), yere düştükleri sırada saatte 800 kilometre hıza ulaşabiliyor ve 900 metre şeklinde kısa bir yükseklikten düştükten sonrasında 23 santimetrelik betonu delebiliyordu.

Bu silahlar, mermilerin aksine devinim esnasında hız zayi etmek, elinden kaybetmek yerine hız ve çarpma anında harcanacak enerji kazanması haricinde, bir hedefe kurşun sıkmakla benzer temele sahipti. Bu silahlar ile büyük bir orman alanı, pompalı tüfekle vurulur şeklinde yüksek hızlarda, kelimenin tam manasıyla mermi yağmuruna tutuluyordu.

Project Thor da işte bu biçimde ortaya çıktı

Soğuk Harp döneminde kritik edilmeye başlanan Thor, birkaç surat , sima ,çehre metreden yüzlerce ufak mermi yerine, Dünya’nın birkaç bin kilometre yukarısından, doğrusu yörüngeden bırakılan büyük bir mermi kullanma temeline dayanıyor. “Tanrıdan gelen çubuklar” olarak da herkesçe malum olan bu düşünce, yörüngeden bırakılan ve ses hızının 10 katına kadar hıza ulaşan telefon direği büyüklüğünde (ortalama 6 metre uzunluğunda, 30 santimetre çapında) bir tungsten çubuk demetini kullanıyor.

Plana bakılırsa çubuğun kendisi, Dünya’nın onlarca metre içine girerek, potansiyel olarak güçlendirilmiş sığınakları ya da gizli saklı yer altı alanlarını yok edebilecek güce ulaşacaktı. Dahası, çubuk çarptığında, yere nüfuz eden bir nükleer silahın ebatlarına denk bir patlama yaratırken nükleer serpintiye neden olmayacaktı.

Bu şekilde bir tabanca, bir hedefi yalnız 15 dakikalık ikaz süresi içinde yok edebilecekti.

Sadece o zamanlarda uzaya rastgele bir cisim postalamak kilogram başına 20.000 doların üstünde bir maliyete haiz olabiliyordu. Tungsten çubukların çok büyük ağırlığı nedeniyle, bu çubuklardan yalnız birini bile uzaya postalamak çok büyük derecede pahalı olacaktı. Soğuk Harp esnasında çubuk başına 230 milyon dolarlık maliyet düşünülemezdi ve Thor projesi proje olarak kaldı.

gün itibariyle işler değişebilir mi?

Bush yönetimi, 11 Eylül saldırılarından sonraki yıllarda düşman ülkelerdeki yeraltı nükleer tesislerini vurma fikrini tekrardan gözden geçirmeyi düşündü. enteresan bir halde, ilk piyasaya sürüldüğü 1962’de tek bir Minuteman III ICBM’nin maliyeti 7 milyon dolardı (enflasyona bakılırsa ayarlandığında 57 milyon dolara tekabül ediyor).

Nükleer silahların problemlerinden birisi, yüzeyin derinliklerine nüfuz edecek biçimde tasarlanmamasıdır. bundan farklı olarak bir nükleer silahın serpintisi çevredeki, potansiyel olarak arkadaş olan bölgelerin de mahvolmasına neden olabilir. Project Thor şeklinde hipersonik silahlar ise, teoride rahat görünmelerine karşın haiz oldukları çok büyük kuvvet ile global savaşın geleceği olabilir.