Panzehir için yakaladığı yılan tarafından sokularak, taipan yılan türünün öldürdüğü son kişi olan araştırmacı…

Genç bir amatör herpetolog ve yılan avcısı, 1950’de bir panzehir geliştirme araştırmasında kullanılmak suretiyle gezegenimizin en ölümcül yılanlarından birinin diri bir örneğini yakalamaya çalıştı. Kevin Budden, genç yaşına karşın deneyimli bir yılan avcısıydı. Mahalli gazeteler, acil tedavi gerektiren biçimde “yalnız beş kez” ısırılırken bir senede 59 yılan yakalamasının peşinden zehirli yılanları soruşturma hobisi hakkında haberler bile yazmıştı.

20 yaşlarında, iki meslektaşı ile birlikte, panzehri olmayan süratli, son derece zehirli ve ölümcül bir yılan grubu olan bir taipan yakalamaya çaba göstermek ve uğraşmak için Queensland’e gitti. Budden çalılıkdayken 1,8 metrelik bir taipan yakalamayı başardı. Sadece, yılanı bir çantaya koyarken, yılan bir an kaçarak onu başparmağından ısırmayı başardı.

Sakinliğini koruyarak öteki eliyle yılanı yakalayıp çantasına koydu. Panzehri olmayan ölümcül yılanı taşırken bir yola ulaşarak otostop çekti. Budden’ın acil tıbbi tedaviye ihtiyacı vardı. derhal hastaneye götürüldü fakat onun için daha mühim bir şey vardı: Kamyon şoföründen, şimdiye kadar yakalanan tek diri misal olan yılanı, panzehri geliştiren araştırmacılara götürmesini istedi.

Yakaladığı ve araştırmacılara gönderilmiş olduğu misal, 1955’te bir panzehir sıfırdan oryata çıkarmak, üretmek için etkili bir halde kullanıldığı Melbourne’a gönderildi.

Sadece Budden o denli talihli değildi

80 sene sonrasında agu örneklerine bakan ve halen kuvvetli bulunduğunu kabul eden Queensland Üniversitesi agu uzmanı Bryan Fry, Brisbane Times ile yapmış olduğu görüşmede “Ne yazık ki o yılanı yalnızca araştırma amacıyla toplayan 20 yaşındaki adam o yılan tarafınca ısırıldı” dedi ve sürdü: “Normal olarak bir yılanı panzehir üretiminde kullanılacak ilk yılan olarak yakalamaya çalıştığınızda, mühim bir rsik almış oluyorsunuz. Bu yılan, gezegende ısırılmak isteyeceğiniz nihayet yılandır, bu sebeple panzehri yoktur.”

Hastaneye vardığında, Budden’ın hekimleri onun “sürüngenin refahına ve rahatlığına kendisinden daha çok alaka gösteren, cesaret ve heyecanla dolu” bulunduğunu düşündüler. O, yılan sokması kurbanlarının zehirden fazlaca korkudan öldüklerine inanıyordu ve yaralı kafa parmağını kesmemişti.

Budden’a, kaplan yılanı panzehri verildi. Bu panzehir yılanın zehrinin pıhtılaşma etkisine muavin olsa da, sinir sistemi üstündeki etkisiyle kafa edemedi. Sarı sıvı kusmaya, kafa ağrısı hissetmeye ve kasları kilo vermeye başladı. Gece ilerledikçe, dilini devinim ettiremediğini ya da yutkunamadığını ayrım etti ve ağzı açık kalırken, ağız tabanı yerçekiminin etkisiyle sarkmaya başladı.

Hekimler ilk başta iyileşeceğini düşünmüştü, sadece solunum desteği verilen bir gecenin peşinden ertesi gün yaşamını yitirdi. Budden’ın çabaları olanakları sayesinde bir panzehir geliştirilmesinden bu yana, bir taipanın ısırmasından meydana gelen hiçbir ölüm kaydedilmedi.