Muzun garip doğası… – CHIP Online

Muz, botanik açıdan bakıldığında dutsu meyvelerin (berry) içinde bulunmaktadır ve acayip bir halde çilekler bu grupta yer almaz. Muzların kitlelerin pek takdir etmediği oldukca çok vasfı olduğu bilinmektedir, sadece kim bilir en yanlış anlaşılan ve haksız yere iftiraya uğrayan özelliklerinden birisi, uçlarında var olan ufak kara yumrulardır.

Eğer bu yumruların tohum bulunduğunu düşünen gruptaysanız, ne yazık ki yanılan kişilerin içinde yer alıyorsunuz. O ufak yumru aslen bir tohum değil. Muzun tohumları da, biz kitlelerin oldukca sevilmiş olduğu yumuşak kısmı olan etli kısmının içinde bulunmaktadır. Ne yazık ki burada primatlar yerine insanoğlu demek zorundayız, şundan dolayı yırtıcı doğada maymunların muz yemeyi oldukca sevilmiş olduğu de aslen doğru olmayan yaygın “bilgilerin” içinde içeriyor.

Primatların beslenme ekolojisi mevzusunda uzman olan Berkeley’deki Kaliforniya Üniversitesi’nden Profesör Katharine Milton, Business Insider ile yapmış olduğu görüşmede “Yırtıcı maymun-muz bağlantısının tamamı aslen bir bütün olarak uydurmadır” dedi ve sürdü: “Yenilebilir muz, yetiştirilen evcilleştirilmiş bir nebat ve meyvedir. Yabani maymunlar, muzların ekildiği insan yerleşiminin yakınında olmadıkları sürece asla muzla karşılaşmazlar.”

Eğer bir muzu ortadan uzunlamasına keserek yiyen gruptaysanız, normalde tohumları ortasından aşağıya doğru uzun bir cartoon halinde bulursunuz. Sadece günümüz şartlarında mağazalarda satılan muzların bir çok, çoğu zaman tohum üretmeyen Cavendish çeşididir.

Diğer taraftan, muzun ucundaki o ufak kara yumru daima oradadır. Bunun sebebi, bunun bir tohum değil, muz meyvenizin yetiştiği çiçek olmasıdır.

Muzlar ağaçlarda salkımlar halinde büyür ve bu uç aslen meyvenin “tepesi”, sert sapı ise “alt kısmı”dır. Bir çok insan muzun evvel sapını kopararak yer, bu da son olarak kalıntı çiçek ucu ile karşılaşmalarına neden olur.

Bu kadar ufak ve önemsiz bir parça için, muz çiçeğinin kalıntıları çağdaş insanoğlu içinde gerçek bir nefret uyandırmış şeklinde görünüyor. Kimi zaman “parmak ucu” olarak da isimlendirilen bu parça bir bütün olarak yenilebilir olmasına karşın, sert dokusu ve üzüntü tadı sebebiyle bir çok süre atılır.