İnsanlığın ortalama ebeveynlik yaşı düşünüldüğü kadar değişmemiş olabilir…

Bilhassa sanayileşmiş gezegende görülen baba yaşındaki keskin artış, geçtiğimiz yüzyılın en göze çarpan demografik değişikliklerinden birisi oldu ve kitlelerin averaj hayat süresinin muazzam bir şekilde uzamasını yansıtıyor. tekrar de, yeni kanıtlara nazaran bu değişiklik, kitlelerin sandığı kadar benzersiz olmayabilir.

Görünene nazaran Buzul Çağı süresince, anne babalar (bilhassa de babalar), ziraat çağının çoğuna nazaran oldukça daha yaşlıydı.

Fosiller, bir anne doğum esnasında ölmediği sürece baba yaşını ortaya çıkarmaz. Bu yüzden mevzu, bahis, antropologların eski dönem öncesi hakkında yalnız tahminde bulunabilecekleri bir mevzu, bahis şeklinde görünüyordu.

Sadece Indiana Üniversitesi’nden Profesör Matthew Hahn, Science Advances’te atalarımızın anne babalarının gebelik anındaki yaşlarının DNA’mızda kodlandığını duyurmasıyla bu vaziyet değişti. Her çocuğun DNA’sında 25 ila 75 yeni (de novo) mutasyon bulunmakta ve birçoğu atalarında evvelinden ortaya çıkmış durumda. Bir çok zararsız ya da en azından oldukça azca ziyan veriyor. Fakat nereden geldiğimize dair bir kayıt sağlıyor. Hahn ve ortak yazarlar, anne babalar yaşlandıkça mutasyon türlerinin değiştiğini belirtiyor.

Hahn yapmış olduğu açıklamada, “Çağdaş insanoğlu üstündeki araştırmamız olanakları sayesinde, kitlelerin çocuklarına bıraktıkları DNA mutasyon türlerinden çocuk sahibi olma yaşını tahmin edebileceğimizi ayrım ettik” diyor ve devam ediyor: “Hemen sonra atalarımızın hangi yaşta ürediğini ortaya çıkarmak için bu modeli insan atalarımıza uyguladık.”

Başyazar Dr. Richard Wang, “Geçmişten gelen bu mutasyonlar her nesilde birikiyor ve bugün insanlarda var olabilmektedir” diyor. Yazarlar, hangi mutasyonların yüzlerce hatta binlerce kuşak evvel hangi ebeveynden geldiğini takip etmeyi de başardıklarını söylüyorlar.

Hahn, Wang ve ortak yazarlar, türümüzün var olduğu süre süresince averaj olarak 26,9 yaşlarında hamile kaldığını keşfetti. Baba için 30,7 ıslak ve anne için 23,2 ıslak averaj gözüküyor. muhakkak ki yayınladıkları tabloda oldukça daha geniş bir dağılım ve varyasyon gözüküyor.

Sonuçlar, averaj olarak babaların derhal devamlı annelerden daha ihtiyar bulunduğunu, sadece aradaki farkın boyutunun dönemler içinde son derece mühim seviyede değiştiğini doğruluyor. nihayet zamanlardaki değişimi izah etmek göreceli olarak daha basit.

Fakat kitlelerin 40’lı ya da 50’li yaşlarında bundan böyle ender hale gelen hastalıklardan ölmesi beklendiğinde, erken yaşta çocuk sahibi oluş için kuvvetli bir teşvik lakırdı konusu. hayat beklentisinin artması, bir çocuk sahibi oluş için beklemeyi daha azca riskli hale getiriyor, etkili doğum kontrolü beklemeyi kolaylaştırıyor ve hanımefendiler için artan eğitim fırsatları da beklemeyi finansal açıdan avantajlı hale getiriyor.

Sadece, tarımın yayılmasına birlikte rol alan daha erken ebeveynliğe geçişin ya da nihayet Buzul Maksimumundan evvel, ortalama 38.000 sene evvel babalık yaşlarında görülen ani artışın sebepleri o denli net değil. Şaşırtıcı bir halde, nispeten yakın zamana kadar, Avrupa ve Asya popülasyonları için kuşak süreleri, Afrika’daki benzerlerine nazaran altı seneden daha kısaydı. Daha büyük örnekler, bölgeye nazaran daha detaylı dökümler sağlayabilir.

DNA dizilerindeki mutasyonlar evvelinden baba yaşlarını kestirmek için kullanılmış olsa da, kullanılan yöntemler yalnızca yüzlerce hatta binlerce neslin averajının alınmasına olanak tanıyordu ve baba cinsiyetine nazaran fark yapmıyordu. Hahn ve Wang, ne vakit ortaya çıktıklarını kestirmek için 1.000 Genom Projesi tarafınca tanımlanan 25 milyon de novo mutasyonun dağılımını kullanan şekillerinin oldukça daha kati bulunduğunu iddia ediyor.