Güneş’in 32,7 milyar katı kütleli kara delik

Dünya’dan 2,7 milyar ziya seneyi uzaklıkta var olan ve Abell 1201 olarak herkesçe malum olan bir galaksi kümesinde, hacmi Güneşimizin 32,7 milyar katından çok olan ultra kütleli bir siyah delik ortaya çıkarıldı. Gökbilimcilerin (astronomların) yeni ölçümü, daha daha evvelki tahminlerini minimum 7 milyar güneş hacmi kadar aşıyor. Bu, gökbilimcilerin şimdiye kadar tespit etmiş olduğu en büyük siyah deliklerden birisi ve kuramsal olarak maksimum olduğu kabul edilen boyutlara yaklaşıyor.

Etrafımızdaki uzayda yer edinen galaksilerin merkezlerinde var olan süper kütleli siyah delikler de iç oluş suretiyle evrenimiz siyah deliklerle dolu. Bu siyah deliklerin bir çok etken değildir, parlamalarına yol açan ve tespit edilmelerini kolaylaştıran materyalleri salmazlar. bundan farklı olarak uzayda istedikleri şeklinde dolaşan özgür siyah delikler de bulunmakta.

Bu siyah delikler, galaksilerin merkezinde bulunanlar şeklinde süper kütleli siyah deliklerden oldukca daha büyük. Oldukça büyük olduklarından ve oldukca çok kütle içerdiklerinden dolayı, kuramsal olarak bulunmalarının daha basit olmasını bekleyebilirsiniz. Sadece, bir siyah deliğin bulunma ihtimali, ne kadar etken olduğuna ve ne kadar hararet yaydığına bağlı. Bunun sebebi, doğaları gereği ultra kütleli siyah deliklerin (ve umumi olarak siyah deliklerin) ziya yaymamasıdır.

Uzayın karanlığında bir nesneyi bulmamızın en en gerekli yolu yaymış olduğu ziya olmasından dolayı, bu vaziyet siyah deliklerin ayrım edilmelerini son derece zorlaştırır. Gökbilimcilerin siyah delikleri arama yollarından birisi kütleçekimsel mercekleme olarak adlandırılır. Bu metot, gökbilimcilerin ışığın uzayın bir bölgesinde nasıl devinim ettiğini gözlemlemelerini gerektirir. Ultra kütleli siyah deliklere bakıldığında, ışığın bu delikler çevresinde bükülerek ilerlediği görülebilmektedir.

Ziya, uzayda büyük bir nesneye yaklaştığında, onun çevresinde mercekleşerek esner ve geri plandaki görüntüleri büyüterek bozan bir tesir yaratır. bundan farklı olarak bu özellikleri, çok büyük büyütme kabiliyetleri olmadan gözlemleyemeyeceğimiz kadar uzaktaki galaksileri ortaya çıkarmak için de kullanışlıdır. Bir grup gök bilimci, Abell 1201’in merkezindeki bu ultra kütleli siyah deliğin çevresinde bükülen ışığı öncelikli olarak 2003 senesinde ayrım ettiler.

Sadece, gökbilimcilerin ikinci bir kir keşfettikleri 2017 senesine kadar, bu bulgu daha derin bir halde incelenmedi. Daha yakın zamanlarda yürütülen simülasyonlar, ışığın bir siyah deliğin çevresinde bu biçimde bükülmesi için, ortalama olarak 30 milyar Güneş ile benzer kütleye haiz olması icap ettiğini ve bunun da ultra kütleli bir siyah delik olacak kadar büyük olması anlamına geldiğini keşfettiler.

Tespitte yer edinen araştırmacılar, bunu Monthly Notices of the Royal Astronomical Society üstünde bildirdiler. Bu keşfin, yerçekimsel merceklemenin evrenin daha derinlerine bakmamıza ve şimdiye kadar tespit edildiğini gördüğümüz en büyük 10 siyah delik arasına şimdiden girmiş olan bunun şeklinde daha ultra kütleli siyah delikler keşfetmemize izin vereceği ümit ediliyor.