Efsanevi Takahe kuşları: 125 yıl önce yok olmuşlardı, şimdi geri döndüler

Çok eski çağlardan beri var olduğuna inanılan Yeni Zelanda’nın eski dönem öncesi Takahe kuşları, koruma penceresinden bir başarı öyküsü haline geldi. 1898’de neslinin tükendiği duyuru edilen kuşlar sürpriz bir halde tekrardan görülmeye başlanmış ve koruma altına alınmıştı. Ve bu kuşların sayısı, Yeni Zelanda’nın cenup Adası’ndaki Whakatipu Waimāori Vadisi’nde kısa sürede 18 Takahe kuşunun daha özgür bırakılmasıyla artmaya başladı.

Avrupalı yerleşimciler tarafınca kedilerin, gelinciklerin ve sıçanların bölgeye getirilmesinden sonrasında Yeni Zelanda’daki Takahe kuşlarının sayısı muazzam bir şekilde azaldı. Sadece 1948’de, Takahe’nin neslinin tükendiğinin duyuru edilmesinden tam 50 sene sonrasında, çevreciler minik bir kuş popülasyonu keşfettiler. Bu popülasyon kullanılarak nüfusu tekrardan artırma çabaları başladı.

Başlangıçta araştırmacılar ve korumacılar Takahe yumurtalarını toplamaya ve dikkatli bir halde kuluçkaya yatırmaya odaklandılar. Bu, yumurtaları yırtıcı hayvanlardan kol kanat germek amacıyla yapılmış oldu ve yumurtadan çıktıklarında, Takahe kuşlarının haiz olduğu benzersiz al gagalara benzeyen çorap kuklaları giyen görevliler tarafınca oldukca dikkatli bir halde beslendi ve bakıldı.

Bu adımlar Yeni Zelanda’daki Takahe kuşlarının popülasyonunun artmasına muavin olmada oldukca mühim bir rol oynadı. Günümüz şartlarında kuşların nüfusu hemen hemen 500’e ulaştı ve koruma uzmanları halen bölgede var olan kuş sayısını çoğaltmak için çalışmakta. bundan farklı olarak, gelincikler ve yabani kediler için kurulan tuzaklar da iç oluş suretiyle bölgedeki yırtıcı hayvanları azaltmak için proaktif adımlar attılar.

Korumacılar, bölgedeki Takahe nüfusunun artması ve korunması için avcı nüfusunun denetim edilmesinin oldukca mühim bulunduğunu vurguluyor. Korumacılar, Ekim ayında 7 ve önümüzdeki senenin başlarında 10 kuşu daha özgür bırakmayı planlıyor.

Bu çabanın ne kadar başarı göstermiş olacağı muazzam bir şekilde korumacıların dikkatli ve özenli kalmasına bağlı. Bir vakitler nesli tükenmiş olan bu türe yönelik on senelerdir devam eden fedakâr emekler, koruma çabalarının ne kadar başarı göstermiş olabileceğini göstermesi penceresinden da son derece mühim.