1940’ların mobil telefon hizmeti görenleri şaşırtıyor

1940’larda kaydedilmiş bir mobil telefon reklamı, kısa bir süre evvel Open Culture tarafınca ortaya çıkarıldı. Bu reklam, iPhone ya da 80’lerdeki çok önemli iş insanı telefonlarından seneler evvel, işçi bir mobil telefon sistemini gösteriyor.

Reklam, devinim halindeyken yazışma kurabilmenin faydalarını açıklamaya emek harcayarak başlıyor.

Anlatıcı, telefonları işletmelere satmaya odaklanarak, “işte en yakın kasabadan kilometrelerce uzakta açık otoyolda bir römork kamyonu geliyor” diyor ve devam ediyor: “Birisinin bu ekibin sürücüleriyle temasa geçmesi mühim diyelim. Bu nasıl yapılabilir?”

Hemen sonra iki meslektaş, çağdaş hızla gelişen teknolojinin bir mucizesini gösterirken, mahalli bir depodan mahsul teslim alma hakkında son derece basit bir konuşma yapıyor. Reklam, otomobiliniz bozulduğunda birisiyle konuşabilmenin ne kadar yararlı olduğuna dair başka bir misal vererek devam ediyor.

Anlatıcı, “Bu mobil telefon hizmetidir. Bu hizmette konuşmalar kısmen telsizle, kısmen de telefon hatlarıyla yapılır” diyor ve ekliyor: “Kentler arası karayollarında gezi eden araçlara erişmek için, telefon hatlarına bağlı bir takım verici ve alıcı istasyon, devinim halindeki aracın menzilinde olacak biçimde karayolu süresince aralıklarla yerleştirilir. Yüksek frekanslı dalgaların menzili görüş hattı ile sınırı olan olduğundan dolayı antenler tercihen yüksek zemine yerleştirilir.”

Sistem üstünden meydana getirilen ilk arama, 2 Ekim 1946’da bir Motorola araba ya da araç Telsiz telefonu vesilesiyle gerçekleşti. Bell Telephone Company tarafınca işletilen hizmet, haiz olduğu azca sayıdaki radyo frekansı sebebiyle hızla kapasiteye ulaştı. bundan farklı olarak sistemde görüşmelere müdahale gerçekleşmesi eğilimi yüksekti, şu demek oluyor ki, kendinizi otoyolda ilerlerken konuşmaya başladığınız kişiden değişik bir kişiyle bir görüşme içinde bulmanız mümkündü.

1979’da Bell sistemiyle ilgili bir yazı, “Her ne ölçüde bir kanaldaki sinyal seviyesi 25 milin [40 kilometre] ötesinde sıska olsa da, siyah vericisinin 60 ila 100 mil [100 ila 160 kilometre] içindeki benzer frekanstaki öteki mobil iletişimlere mühim seviyede müdahale edecek kadar yüksektir” diyordu.

Sistem, hücresel hizmetle değiştirilmeden evvel 1980’lere kadar varlığını sürdürdü.