2007 yılının Kasım ayında Ubisoft tarafınca gösterilen ve aslına bakarsak bir Prince of Persia oyunu olması planlanan Assassin’s Creed, o denli beğenildi ki bugün yapımcısı Ubisoft’un en başarı göstermiş projelerinden birisi olarak biliniyor. Hatırlarsanız Fransa merkezli oyun şirketi geçtiğimiz AC serisinin yeni oyununu tanıtmıştı.
Toplamda 12 oyundan meydana gelen serinin (mobil ve taraf seri oyunları dış) hemen hemen bütün oyunları azca da olsa birbiriyle bağlantılı ve sürükleyici hikayelere haiz. Sadece doğal ki her oyun serisinde olduğu şeklinde Assassin’s Creed sersisinde de başarı göstermiş ve başarısız oyunlar var. Bizde bu oyunları Assassin’s Creed serisinin kökenlerine bağlı kalmış olarak puanladık.
ikaz: Birazdan okuyacağınız yazıda 12 Assassin’s Creed oyunu hakkında da spoilerlar bulunur.
Peki neye gore kime gore en iyisi?
Bildiğiniz suretiyle Assassin’s Creed oyunları en gerekli olarak suikastler ve gizlilik üstüne kurulu. Oyunun öykü kısmında da tarikatımıza destek olduğumuz görevleri ile biliniyor. Doğrusu bizim de burada bakacağımız 2 en gerekli nokta var. İlki oyunda hakkaten de bir suikastçıyı (Asssassin) mı denetim ediyoruz? İkinci sual ise oyundaki anne görevlerimizin odak noktası tarikatımız (Creed) mı?
Ikimiz de bu iki anne kritere gore 12 anne oyunu “Gerçek bir Asssassin’s Creed oyunu” olup olmadığını değerlendireceğiz. Gelin hep beraber bu 12 oyundan hangileri gerçek bir AC oyunu bunu keşfedelim.
Assassin’s Creed (2007)
2007 senesinde gösterilen ilk Assassin’s Creed oyunu Desmond Miles adlı bir barmenin suikastçı soyundan geldiğini öğrenmesi ile başlıyor ve daha sonrasında anne karakterimiz olan Altair Ibn-La’Ahad’ı denetim ediyoruz. Oyunun başından sonuna kadar bir suikastçı olan Altair’ın tüm görevleri tarikatı ve tarikattaki onurunu yardımcı olmak üstüne.
Her ne ölçüde grafik ve hikâye mevzusunda zamanına gore bile eksikleri olsa da ilk AC oyunu değerlendirme kriterlerimize bir bütün olarak uyduğu için bizlerden 5 yıldız almayı başarıyor.
Assassin’s Creed 2 (2009)
İlk oyundan ortalama 300 sene sonrasında geçen Assassin’s Creed 2, hem bütün AC evreninin aynı zamanda oyun dünyasının “en karizmatik” karakterlerinden birisine ev sahipliği yapıyor. Babası bir suikastçı olan Ezio Auditore de Firenze’yi denetim ediyoruz. Babası AC serisinin anne düşmanları olan tapınakçılar tarafınca öldürülen Ezio, intikam yemini ederek babasının kostümünü giyiyor ve bir suikastçı olma yolunda ilerliyordu.
Oyunun ortalama %30’u süresince bir suikastçı olmayan Ezio, tarikate katıldıktan sonrasında öcünü bir kenara bırakarak tarikatı için vazifeler hayata geçirmeye başlıyor. Oyunun ilk kısmındaki bu eksiklik yüzünden ne yazık ki Assassin’s Creed 2 oyunu bizlerden 4 yıldız alıyor.
Assassin’s Creed: Brotherhood (2010)
Her ne ölçüde bir taraf oyun şeklinde dursa da 12 anne oyun ve Ezio triosunun bir parçası olan Brotherhood, ikinci oyunun tam olarak bittiği noktadan başlıyor. Anne karakterimiz Ezio, tarikatının Roma’da zayıflamasının arkasından Roma’ya giderek orada “kardeşliği” tekrardan alevlendirmek suretiyle çalışmalara adım atar. Bir taraftan tarikatını güçlendirmeye işçi Ezio, bir taraftan da insanlıktan daha evvelki zamanlardan kalan mistik bir nesne olan Aden Elmasının (Apple of Eden) peşine düşer.
Bu oyuna baktığımızda ilk 2 oyuna gore oldukca daha yoğun bir tarikat ve suikastçı motiflerini görmekteyiz. Bilhassa anne konusu “tarikatı güçlendirmek” olan Assassin’s Creed: Brotherhood, haiz oldukları yenilikçi mekanikleri olanakları sayesinde bizlerden 5 yıldız almayı başarıyor.
Assassin’s Creed: Revelations (2011)
Bir kısmı İstanbul’da geçmiş olduğu için Türk AC oyuncuları tarafınca hususi bir yere haiz olan bu oyun, Desmond’ın Animus’tan kurtulmasını ve Ezio’nun tarikatın kökenlerini araştırmasını mevzu, bahis alıyor. Ezio, bir vakitler Altair’in Masyaf’ta inşa etmiş olduğu bir kütüphanenin 5 anahtarını ortaya çıkarmak için gezegeni dolaşıyor. Bu süreç süresince Desmond, hayatta kalmaya çalışırken Ezio ise anahtarları bularak atası Altair’in anılarını keşfediyor.
Oyun bundan böyle gerçek bir suikastçı olan Ezio’nun yaşamının nihayet dönemlerinde tarikatın gizemlerini araştırmış olduğu bir temele haiz. Görevlerin bir kısmı kardeşliğe yardım etme ve destek olmayı hedeflese de oyunun büyük çoğunluğu Ezio’nun kafasındaki sorulara yanıt aramasıyla ilgili. Bundan dolayı bu oyuna da 3 yıldız veriyoruz.
Assassin’s Creed 3 (2012)
Efsanevi Ezio triosunun arkasından seriye yeni bir nefes getiren AC 3, babası bir tapınakçı, anası ise bir Amerikan yerlisi olan Connor Kenway’in annesini öldüren kişilerden intikam alması ile başlıyor. Sonrasında eski bir suikastçı ile karşılaşan Connor, hem fizyolojik eğitim alıyor aynı zamanda kardeşliğin kökenlerini anlıyor. Tarikata girdikten sonrasında intikamına babası ve öteki tapınakçıları öldürme planını da ekleyen Connor, bütün hikâye süresince gerçek bir suikastçı şeklinde davranmaya çalışmakta.
Oyunda Connor her ne ölçüde gerçek bir suikastçı olsa da oyunun ilk başlarında kardeşliğe katılışım göstermek için oldukca çabalıyor ve daha sonrasında kardeşliğin öğretilerine münasip yaşamaya başlıyor. Bu aşamada AC 2’ye son derece benzeyen bu oyuna da 4 puan veriyoruz.
Assassin’s Creed 4: Black Flag (2013)
Assassin’s Creed 3’ten 40 sene evvel geçen bu oyunda. AC 3’ün anne karakteri olan Connor Kenway’in büyükbabası olan ve soyunun ilk suikastçısı olan Edward Kenway’i denetim ediyoruz. Aslen bir korsan olan Edward, talih eseri ölmekte olan bir suikastçı ile karşılaşıyor ve para kazanma umuduyla bir suikastçı şeklinde davranmaya başlıyor. Hikâyenin ilerleyen kısımlarında Edward’ın yolu her ne ölçüde kardeşlikle kesişse de kendisi bu yola girmeye pek de sıcak bakmıyor. Sadece oyunun nihayet kısımlarında bu konudaki fikrini değiştiren Edward, en sonucunda kardeşliğin bir parçası olabilmektedir.
Her ne ölçüde yenilikçi ve keyifli bir oyun olsa da AC 4: Black Flag, suikastçı olmayan ve olmayı reddeden bir anne karaktere ve tarikattan ırak bir oynanışa haiz. Karakter her ne ölçüde tarikata yardım etse de burada anne başarabileceğine olan inanç “kardeşlik” değil, yalnız para. Bundan dolayı pek oldukca AC oyuncusunun sevilmiş olduğu bu oyun kriterlerimize gore bizde 2 puan alıyor.
Assassin’s Creed: Rogue (2014)
Assassin’s Creed 4: Black Flag’de Connor’ı eğiten Achilles’in talebesi olan Shay Cormac’i denetim ettiğimiz bu oyun, öteki AC oyunlarından son derece değişik bir yapıya haiz. Bir suikastçı olarak başladığımız oyunda kısacık zamanda kardeşliğe düşman olabilmektedir ve tapınakçılara katılıyoruz. Daha sonraysa teker teker “kardeşlerimizi” avlıyoruz.
Oyunda bir suikastçı değiliz ve bütün hareketlerimiz tarikata zıt. Bu aşamada oyunu ölçüp tartmak ve karar vermeye çalışmak her ne ölçüde doğru olmasa da anne serinin bir parçası olan oyuna kriterlerimiz doğrultusunda 1 yıldız veriyoruz.
Assassin’s Creed: Unity (2014)
Hatalar ve grafik problemleri sebebiyle serinin en oldukca eleştirilen oyunu olan AC: Unity, 1800’lerde Fransız devriminde üvey babasının ölümünü araştıran suikastçı Arno Dorian’ı mevzu, bahis alıyor. Arno, bir taraftan tapınakçılarla savaşarak kardeşliğini kurtarmaya çalışırken bir taraftan da Fransız devriminin fitilini yakıyor.
Oyun her ne ölçüde “oyun içinde oyun” konseptine haiz olsa da Assassin’s Creed 1 ve 2’den sonrasında çıkan bütün oyunlardan daha başarı göstermiş bir hikâyeye ve “suiakstçi” oynanışına haiz. Bundan dolayı oyuna 5 yıldız veriyoruz.
Assassin’s Creed: Syndicate (2015)
1868 senesinde geçen Assassin’s Creed: Syndicate oyununda Jacob ve Evie Frye isminde iki kardeşi canlandırıyoruz. Oyuna başladığımız andan itibaren suikastçı olarak gördüğümüz bu iki karakter, Viktorya periyodu Londra’sında tapınakçılara karşı cenk vermektedirler.
Oyunda her ne ölçüde kabahat dünyasının bir parçası olup bu gezegeni kardeşlik adına kullanmaya çalışsak da oyunun yarısı tarikat görevleri ile geçerken öteki yarısı ise bir kabahat imparatorluğu kurmakla geçiyor. Bu niçin Assassin’s Creed: Syndicate, kriterlerimize gore bizlerden yalnız 3 yıldız almayı başarıyor.
Assassin’s Creed: Origins (2017)
Ubisoft’un seride küçücük değişimler uygulayarak “soft reboot” attığı oyun olan Origins, bizi bütün oyunların öncesine, Mısır dönemine götürüyor. Bayek adlı bir medjayı canlandırdığımız bu oyunda anne karakterimiz, tapınakçıların kökenini meydana getiren “Çok eski Olanların Düzeni” adlı bir tarikata karşı savaşıyor. Daha sonraları karakterimiz, bildiğimiz suikastçilerin temelinin atılmasında büyük rol oynuyor.
Oyunda her ne ölçüde suikastçilik yok denecek kadar azca olsa da devrin tapınakçılarına karşı savaşmamız ve suikastçi tarikatının kurucularından olmamız sebebiyle bu oyuna 3 yıldız veriyoruz.
Assassin’s Creed: Odyssey (2018)
Seçiminize gore Alexios ve Kassandra adlı iki karakterden birini yönettiğiniz bu oyunu kısaca özet geçmek gerekirse siz bir paralı askersiniz ve yaşamak için vazifeden göreve koşuyorsunuz. Bir noktada yolunuz suikastçılarla kesişse de oyunun ilave paketleri haricinde ne yazık ki “Assassin’s Creed” isminin hakkını veren bir oyun değil.
Bu aşamada her ne ölçüde başarı göstermiş bir RPG oyunu olsa da ne yazık ki Assassin’s Creed: Odyssey kriterlerimize uymadığı için bizlerden yalnız 1 yıldız alıyor.
Assassin’s Creed: Valhalla (2020)
Bir Viking olan Eivor’un yeni kıtalara yelken açmasının arkasından yolları suikastçılarla kesişiyor. Suikastçılarla yolları kesiştikten sonrasında bu seviye hakkında bilgiler edinse de kendi bilmiş olduğu yoldan ilerleyen Eivor, hiçbir vakit gerçek bir suikastçı olamıyor.
Oyun en temelde eski Assassin’s Creed oyunlarına benziyor şeklinde görünse de aslına bakarsak bir bütün olarak değişik bir yoldan aşama kaydediyor. RPG ögeleriyle süslenmiş bir dövüş oyunu olmaktan ileri gitmeyen Valhalla, ne yazık ki kriterlerim doğrultusunda bizlerden yalnızca 1 yıldız alabiliyor.
İLGİLİ HABER
Assassin’s Creed Mirage ülkemiz Fiyatı Açıklandı (Ubisoft Sağlam Kıyak Geçmiş!)
Peki sizce bugüne kadarki en başarı göstermiş Assassin’s Creed oyunu hangisi? Fikirlerinizi yorumlarda belirtmeyi ihmal etmeyin.